ويژگي كودكي كه از سلامت امنيت رواني برخوردار است

توان برقراری ارتباط معنادار با دیگران و اعتماد به آنها: این ویژگی مهم‌ترین مشخصه کودکی است که احساس امنیت می‌کند، احساس اعتماد کافی در روابط به طوری که بتواند در تنش‌ها و مشکلات برای بهتر شدن و یافتن راه‌حل از آن استفاده کند.

توان در میان گذاشتن احساسات و خواسته‌ها: توانایی‌ نشان دادن احساسات و عواطف با استفاده از کلمات از مهم‌ترین روش‌ها برای برقراری ارتباط است. توان اظهار عواطف و پاسخگویی به آنها با علائم عاطفی باید درخصوص تمام احساساتی که از جنبه‌های انسانی‌ ما به شمار می‌روند، آموخته شود؛ از محبت و شادی گرفته تا قاطعیت، خشم، شکست، ترس و غیره. کودک برخوردار از امنیت روانی قادر است گستره‌ای وسیع از عواطف انسانی را تجربه، ابراز و درک کند.

توانایی حل مشکلات : معمولا تا 2 سالگی یاد می‌گیریم که با تغییر شرایط آزاردهنده مشکلات خود را حل کنیم. مهارت حل مشکلات از سال‌های دبستان تا بزرگسالی همچنان رشد می‌کند. وقتی کودکی خود را در حل مشکلات توانا ببیند، در تعامل با دنیایی که در آن به سر می‌برد احساس امنیت می‌کند. راهکار کلیدی این است که باید به کودک کمک کنیم تا با احساس اطمینان و استواری در احساساتش وارد عرصه جامعه شود و به این ترتیب او را در جهت رشد یاری داده‌ایم.

توانایی و تفکر و استدلال: کودکی که درباره دنیای عاطفی و اجتماعی خود می‌اندیشد و استدلال می‌کند، بیش از دیگران احساس امنیت می‌کند. این امر تا حد زیادی به روش برخورد والدین با کودک بستگی دارد. اگر والدین در برخورد با موضوعی سختگیری نشان دهند، کودک از بحث کردن خودداری می‌کند، اما اگر والدین با کودک ارتباط خوبی داشته باشند و باعلاقه به خواسته‌های او گوش دهند، به حال کودک مفید خواهد بود.