همدلی" به معنی آگاهی داشتن از دیدگاههای دیگران و واکنش احساسی به آن است. این حالت به ثبات احساسی، انعطافپذیری، توانایی غلبه بر سختیها، ارتباطات اجتماعی، و خوشنودی کمک میکند. همدلی مهارتی است که مطمئناً ارزش آن را دارد که در کودکانمان نهادینهاش کنیم. اما چگونه این کار را انجام دهیم؟
تو نباید گریه کنی... والدین همواره باید پذیرای احساسات مثبت و منفی کودک باشند و آن را رد نکنند یا زیر سوال نبرند. به چنین مهارتی، همدلی کردن می گوییم
مثلا اگر کودک می گوید: «من از سگ می ترسم» به جای این که بگویند «سگ که ترس ندارد» می گویند «من هم که بچه بودم، از سگ می ترسیدم» بعد از او می پرسند «دیگر از چه چیزهایی می ترسی». در واقع از او می خواهند درباره ترس هایش حرف بزند. وقتی کودک از بیان احساساتش نترسد و بتواند آن را آزادانه بیان کند رابطه بهتر و صمیمانه تری با والدین برقرار می کند و درمی یابد که والدین او را بدون قید و شرط دوست دارند.
<من از مادربزرگ بدم می آید» تایید یا رد کردن و یا بی اعتنا بودن کار درستی نیست.به جای واکنش تند و منفی نسبت به چنین اظهاراتی از سوی کودک بهتر است والدین در کمال آرامش از کودک بپرسند «می شود بگویی مادربزرگ چه کار کرده است که تو از او بدت می آید»، اگر پاسخ کودک این است که محبت و توجه کافی به او نشده است باید گفت: ممکن است این کار در تو احساس بدی ایجاد کرده باشد اما من مطمئنم که مادربزرگ تو را دوست دارد و امیدوارم بعدا نظرت عوض شوددر این پاسخ همدلی، گوش کردن فعالانه و کنترل احساس به کودک یاد داده می شود و بهترین پاسخ به جای واکنش تند و غیرمنطقی به کودک است. بنابراین حتی اگر احساسات کودک منفی یا غیرمنطقی بود باید به وی گفت: «متاسفم که چنین احساسی داری و امیدوارم در آن تجدیدنظر کنی.
كودك خود را در آغوش بگيريد ،نوازش كنيدو بگوييد كه چقدر دوستش داريد
هرچه کودک روابط مستحکم تری داشته باشد، احتمال اینکه برای کودکانی دیگر در هنگام پریشانی همدردی کند، بیشتر است.
افرادی که تجربه در آغوش کشیده شدن، نوازش، و دیگر تماسهای فیزیکی را داشتهاند، سطح اکسی توسین آنها افزایش مییابد. محققان بر این باورند که این امر به درک و ارتباط با تجربیات دیگر افراد کمک میکند.
به خاطر داشته باشید که کودکتان شخصیت و ذهنی مستقل دارد.
این به شما اجازه میدهد که درباره دیدگاهها و احساسات منحصربهفرد کودکتان بدون هیچ پیشفرض یا پیشبینی صحبت کنید. این کار همچنین به القای این عقیده در کودک کمک میکند که قبول کردن اهداف، آرزوها، باورها، احساسات، و افکار منحصربهفرد دیگران اشکالی ندارد.
درباره دیدگاه دیگران با او صحبت کنید.
از کودکتان بپرسید که به نظر او، افراد و شخصیتها در موقعیتهای خاص چه احساسی دارند
کودکانی که درباره احساسات شخصیتهای کتابها صحبت میکنند، از کودکانی که فقط کتابها را میخوانند و نقاشی میکشند، میل بیشتری به همدردی دارند.
با کودکتان همدردی کنید و به او بیاموزید که احساسات منفی خود را برطرف کند.
به او یاد بدهید که زدنِ دیگران کار خوبی نیست، چون باعث میشود بقیه دردشان بیاید. به او درباره آثار دزدیدن چیزی بر دیگران توضیح دهید نه اینکه به او بگویید دزدها به زندان می روند.
اگر کودکتان به خاطر سروصدای برادرش عصبانی است، به او بگویید وقتی او نیز سه ساله بود، دوست داشت صدای ماشینها را تقلید کند.